پروفیل استاد و رانر

معرفی و کاربرد سازه های استاد و رانر

سازه های استاد و رانر که از شکل دهی ورق های فولادی گالوانیزه به روش سرد نورد تولید می شوند، از اجزای مهم زیرسازی دیوارهای خشک کناف می باشند. سازه استاد (C/CW) جز عمودی ساختار قاب فولادی را در دیوارهای خشک تشکیل می دهد و به فواصل 30، 40 یا 60 سانتی از یکدیگر به صورت قائم به عنوان زیرسازی برای نصب پانل ها اجرا می شوند. مقطع استاد C شکل بوده و در اندازه های 50، 70، 75 و 100 در دو نوع بر اساس استانداردهای DIN و NF تولید می شوند. از طرفی سازه رانر (U/UW) جز افقی ساختار قاب فولادی را در دیوارهای خشک تشکیل می دهد و در کف و سقف اجرا شده که به عنوان سازه هادی عمل میکند. این سازه در بخش های افقی بازشوها نیز استفاده می شود. مقطع سازه رانر U شکل بوده و در اندازه های 50، 70، 75 و 100 در دو نوع استاندارد DIN و NF تولید می شوند.

مراحل نصب استاد و رانر

اجرای رانر:

• برای اجرای زیرسازی دیوارهای W111 و W112 ابتدا به وسیله ریسمان رنگ پاش مسیر عبور دیوار بر روی کف مشخص می شود. برای مشخص کردن مسیر می توان از تراز لیزری، استاد و تراز آبی یا شاقول استفاده کرد.
• با استفاده از پیچ و رول پلاگ رانرها به کف و سقف متصل می شوند
• عوامل اتصال در فواصل حداکثر 60 سانتیمتر اجرا می شوند
• فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه باید حداکثر 10 سانتیمتر باشد
• نکات فنی اجرای رانر
• نوار فوم کناف (یا دو ردیف نوار فوم عایق 15 میلیمتری یا خمیر درزبند)، قبل از نصب رانرها روی جان آن ها اجرا می شوند.
• دیوار خشک می تواند روی کف تمام شده یا کف سازه ای (کف تمام نشده) اجرا شود و اگر دیوار روی کف تمام نشده اجرا شود باید به نکات زیر توجه داشت:
• کف زمین باید کاملا صاف و تراز باشد و اگر پستی و بلندی داشته باشد باید اصلاح شود
• در دو طرف دیوار باید تا تراز کف سازی نهایی یک لایه فوم عایق اجرا شود چرا که از ایجاد پل صوتی جلوگیری شده و از نفوذ رطوبت ملات کف سازی و آسیب به صفحات جلوگیری می شود
• پس از اجرای صفحات می بایست کف سازی انجام شود تا مانع از دفن رانر در ملات شود
• در شرایطی که امکان اتصال رانر به سقف اصلی وجود نداشته باشد (مانند سقف های مرکب و خرپایی) می توان توسط اعضا کمکی (پل) زیرسازی مناسبی در سقف ایجاد کرد و بعد از آن ران را به دیوار متصل کرد. برای اتصال رانر و سقف کاذب می توان از مهارهای ویژه اعضای توخالی یا پیچ FN (در صورت وجود سازه در محل اتصال) استفاده کرد. در این شرایط باید از استحکام سقف کاذب و نبود حرکات جانبی اطمینان حاصل کرد. برای جلوگیری از حرکات جانبی می بایست اعضای بادبندی در سقف کاذب ضروری خواهد بود. همچنین توجه به مسائلی چون عایق بندی صوتی، آتش بندی و هوابندی (خصوصا در سرویس های بهداشتی) مهم است.
• اگر در سقف های تیرچه بلوک رانرها در امتداد بلوک ها قرار گرفته باشند رانرهارا می توان با استاده از مهارهای ویژه اعضای توخالی (مانند مهار جمع شونده) به بلوک های سیمانی یا سفالی متصل کرد. اگر بلوک های سیمانی یا سفالی مقاومت کافی نداشته باشند یا بلوک ها از جنس پلی استایرن باشند رانرهارا می توان به وسیله اعضا کمکی (پل) به تیرچه ها وصل کرد. در غیر این صورت بلوک ها از میان برداشته شده و رانرها به صورت مستقیم به بتن سقف وصل شوند. همچنین می توان سقف کاذب را اجرا سپس رانرهارا به آن متصل کرد.
• اگر به دلیل محدودیت های اجرایی مانند وجود تاسیسات متراکم و انبوه امکان اتصال رانر به سقف اصلی وجود نداشته باشد می توان از ساختار دیوارک استفاده کرد.

اجرای استادها

بعد از اجرای رانرهای کف و سقف استادها به صورت قائم داخل رانرها قرار می گیرند. فواصل سازه طبق ساختار و عملکرد می تواند 30، 40 یا 60 سانتیمتر باشد.

نکات فنی اجرای استادها

نوار فوم کناف (یا دو ردیف خمیر درزبند) قبل از نصب استادهای ابتدا و انتهای دیوار روی جان آن ها اجرا می شود. اگر اعضای پیرامونی دیوار از جنس مصالح توپر باشند مانند ستون بتنی یا دیوار بنایی استادهای ابتدا و انتهای دیوار با استفاده از پیچ و رول پلاگ به اعضای مذکور متصل می شوند. اگر اعضای پیرامونی دیوار از جنس مصالح مجوف (مانند دیوار خشک) استادهای ابتدا و انتهای دیوار با استفاده از مهارهای ویژه اعضای توخالی (یا پیچ TN در صورت وجود زیرسازی فلزی در محل اتصال) به اعضای مذکور متصل می شوند. قابل ذکر است که فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه باید حداکثر 10 سانتیمتر باشد.