گچ بتوگیپس اندود گچی ساختمانی با سختی سطحی اصلاح شده است و در بسته های 30 کیلوگرمی تولید می شود. کیسه ها باید در محلی خشک و به دور از رطوبت و نور مستقیم خورشید و روی پالت نگهداری شوند. تاریخ مصرف این محصول 6 ماه پس از تولید و 7 روز پس از بازکردن کیسه می باشد. بتوگیپس برای روکش اولیه سطوح بتنی، سیمانی و فوم پلی استایرن استفاده می شود. این محصول به عنوان واسطی مناسب (پرایمر) و برای ایجاد سطحی چسبنده جهت سفیدکاری روی سطوح بتنی، سیمانی و فوم پلی استایرن به کار می رود.
ویژگی های گچ بتوگیپس
- مقاومت بالا در برابر خراش و فرورفتگی
- محافظ موثر در برابر آتش
- ساختار دوستدار محیط زیست
- اندود پایه گچی برای استفاده در محیط های داخلی
- تنظیم کننده رطوبت محیطی (تنفس محیطی)
- اجرا روی فوم پلی استایرن بدون استفاده از توری یا رابیتس مجاز نمی باشد
مراحل آماده سازی
- قبل از اجرای بتوگیپس مانند دیگر محصولات پودری، سطح کار می بایست تمیز شود و سطح نباید خیلی خشک یا خیلی مرطوب باشد
- برای آماده سازی ملات ابتدا در یک ظرف تمیز ریخته و پودر بتوگیپس به صورت پاششی به آب اضافه می شود. به مدت 2 الی 3 دقیقه صبر کرده و بعد با ابزار مناسب (در صورت نیاز همزن برقی) ملات مخلوط و یکدست می شود
- اگر بتوگیپس به عنوان پرایمر استفاده شود باید به ازای هر 10 کیلوگرم پودر 6.5 لیتر آب نیاز است و اگر به عنوان ملات جهت چسباندن بلوک گچی 13 الی 13.5 لیتر آب مورد نیاز است
- ملات بتوگیپس می بایست تا ضخامت حداقل 2 میلیمتر و حداکثر 1 سانتیمتر اجرا شود
- در مرحله بعد ملات یکنواخت و همگن به وسیله ماله روی سطح اجرا می شود
عوامل موثر در گیرش و استحکام بتوگیپس
- اگر سطح زیر کار بسیار جاذب باشد موجب کوتاه شدن زمان گیرش می شود
- وجود ناخالصی در آب، دمای بالا، سطح زیرکار بسیار جاذب و یا باقیمانده گچ سفت شده روی ابزار باعث کاهعش گیرش می شود
- نسبت آب به گچ بالا و انبارش طولانی مدت بتوگیپس موجب افزایش گیرش می شود و روی استحکام تاثیر می گذارد
- اگر ضخامت اجرا شده، بیشتر یا کمتر از حد مجاز باشد روی استحکام تاثیر می گذارد
- اگر سطح زیرکار بسیار جاذب باشد موجب کوتاه شدن زمان گیرش می شود و روی خواص مکانیکی از جمله چسبندگی و استحکام تاثیر می گذارد
- نسبت آب به گچ همواره باید رعایت شود و اضافه کردن آب اضافی پس از تهیه ملات مجاز نیست
- اگر ملات رقیق باشد به دلیل افزایش زمان گیرش، ملات روی سطح به مدت طولانی تری در معرض جریان هوا قرار می گیرد و آب مورد نیاز برای کامل شدن گیرش، تبخیر می شود و ملات بجای گیرش، خشک می شود و استحکام مناسبی نخواهد داشت
© ۱۴۰۳ - شرکت فراشار